Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Non est igitur summum malum dolor. Nam de isto magna dissensio est. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Sed dum efficere vultis beatum sapientem, cum maximas animo voluptates percipiat omnibusque partibus maiores quam corpore, quid occurrat non videtis. Duo Reges: constructio interrete. In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Is es profecto tu. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Suo genere perveniant ad extremum; Totum genus hoc Zeno et qui ab eo sunt aut non potuerunt aut noluerunt, certe reliquerunt. Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Quid enim dicis omne animal, simul atque sit ortum, applicatum esse ad se diligendum esseque in se conservando occupatum? Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

Non laboro, inquit, de nomine.

Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Hoc tu nunc in illo probas. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Quibus rebus intellegitur nec timiditatem ignaviamque vituperari nec fortitudinem patientiamque laudari suo nomine, sed illas reici, quia dolorem pariant, has optari, quia voluptatem. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.

1. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.
2. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.
3. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?
4. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;
5. Et quidem, inquit, vehementer errat;
6. Quid enim dicis omne animal, simul atque sit ortum, applicatum esse ad se diligendum esseque in se conservando occupatum?

Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Non est igitur voluptas bonum. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Non igitur bene. Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.

Nam me ipsum huc modo venientem convertebat ad sese Coloneus
ille locus, cuius incola Sophocles ob oculos versabatur,
quem scis quam admirer quemque eo delecter.

Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id
deseruit.

Ex quo intellegitur, quoniam se ipsi omnes natura diligant, tam insipientem quam sapientem sumpturum, quae secundum naturam sint, reiecturumque contraria. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Paria sunt igitur. In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur, cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas. Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus. Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Bork

Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

Peccata paria.

Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.

Verum audiamus.

Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis.

• De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur.
• Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere.
• Egone quaeris, inquit, quid sentiam?
• Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit?

Quos qui tollunt et nihil posse percipi dicunt, ii remotis sensibus ne id ipsum quidem expedire possunt, quod disserunt.

Scaevolam M.

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Prave, nequiter, turpiter cenabat; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Numquam hoc ita defendit Epicurus neque Metrodorus aut quisquam eorum, qui aut saperet aliquid aut ista didicisset. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quid vero? Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Collatio igitur ista te nihil iuvat.

"""
Solution to Project Euler problem 7: 10001st Prime. Find the 10001st prime number.
<https://projecteuler.net/problem=7>
"""

import math


def sieve_of_eratosthenes(limit: int) -> list[bool]:
    # Sieve must have a limit greater than 1.
    if limit <= 1:
        raise ValueError("The limit cannot be smaller than 2.")

    # Create list of booleans for the length of the limit.
    # Numbers will be represented as indexes, so 1 -> 0, 2 -> 1, ... .
    sieve_list: list[bool] = [True] * limit
    # Set first element as False as the sieve starts from 2.
    sieve_list[0] = False

    # Begin to mark non-primes.
    # Begin from 2.
    p: int = 2
    while p < math.sqrt(limit):
        # Check if p is a marked non-prime. If it is a non-prime, skip.
        if sieve_list[p - 1]:
            # Mark multiples of p as non-primes.
            i: int = 2
            while True:
                product = p * i
                # If reached the end of list, break.
                if product > limit:
                    break
                sieve_list[product - 1] = False
                i += 1
        p += 1
    return sieve_list


def convert_sieve_list(sieve_list: list[bool]) -> list[int]:
    list_out: list[int] = []
    i: int = 0
    while i < len(sieve_list):
        if sieve_list[i]:
            list_out.append(i + 1)
        i += 1
    return list_out


def main():
    sieve: list[bool] = sieve_of_eratosthenes(1000000)
    primes: list[int] = convert_sieve_list(sieve)
    # Print 10_001st prime.
    print(primes[10000])


if __name__ == "__main__":
    main()

Hoc uno captus Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec rem ullam aliam per se expetendam. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti; Verum audiamus. Ita nemo beato beatior. Ne id quidem, nisi multa annorum intercesserint milia, ut omnium siderum eodem, unde profecta sint, fiat ad unum tempus reversio. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Nos commodius agimus. Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum, tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis. Quos qui tollunt et nihil posse percipi dicunt, ii remotis sensibus ne id ipsum quidem expedire possunt, quod disserunt. Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?

Quare attende, quaeso.

Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen;

Quare conare, quaeso.

Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia.

Disserendi artem nullam habuit. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Ergo in bestiis erunt secreta e voluptate humanarum quaedam simulacra virtutum, in ipsis hominibus virtus nisi voluptatis causa nulla erit? Quae sequuntur igitur? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Qua exposita scire cupio quae causa sit, cur Zeno ab hac antiqua constitutione desciverit, quidnam horum ab eo non sit probatum; Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Quonam, inquit, modo? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Poterat autem inpune;

An nisi populari fama?

Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Virtutis enim beataeque vitae, quae duo maxime expetenda sunt, serius lumen apparet, multo etiam serius, ut plane qualia sint intellegantur. Itaque, Torquate, cum diceres clamare Epicurum non posse iucunde vivi, nisi honeste et sapienter et iuste viveretur, tu ipse mihi gloriari videbare. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

• Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus;
• Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis;

Sullae consulatum?

Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Ita credo.

Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.

Bork

Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Quid de Pythagora?

Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.

An eiusdem modi?

Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.

Bork

Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.

Sed residamus, inquit, si placet.

Nam e quibus locis quasi thesauris argumenta depromerentur, vestri ne suspicati quidem sunt, superiores autem artificio et via tradiderunt. Bork Nihil enim arbitror esse magna laude dignum, quod te praetermissurum credam aut mortis aut doloris metu. Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Itaque contra est, ac dicitis; Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.

• Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est?
• Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q.
• Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides.

1. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
2. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.
3. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.
4. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.

Itaque quae sunt eorum consolationes, quae cohortationes,
quae etiam monita et consilia scripta ad summos viros! Erat
enim apud eos, ut est rerum ipsarum natura, sic dicendi
exercitatio duplex.

Hic ego: Etsi facit hic quidem, inquam, Piso, ut vides, ea,
quae praecipis, tamen mihi grata hortatio tua est.

Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Nunc vides, quid faciat. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M. Quam haec sunt contraria! hic si definire, si dividere didicisset, si loquendi vim, si denique consuetudinem verborum teneret, numquam in tantas salebras incidisset.

Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Bork Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Bork Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Quae enim cupiditates a natura proficiscuntur, facile explentur sine ulla iniuria, quae autem inanes sunt, iis parendum non est. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Bonum appello quicquid secundurn naturam est, quod contra malum, nec ego solus, sed tu etiam, Chrysippe, in foro, domi; Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Age sane, inquam.

Itaque non ob ea solum incommoda, quae eveniunt inprobis, fugiendam inprobitatem putamus, sed multo etiam magis, quod, cuius in animo versatur, numquam sinit eum respirare, numquam adquiescere.

Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Virtutis enim beataeque vitae, quae duo maxime expetenda sunt, serius lumen apparet, multo etiam serius, ut plane qualia sint intellegantur. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?

Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter
nos agemusque communiter.

Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in
potestate sapientis.

Videmus in quodam volucrium genere non nulla indicia pietatis, cognitionem, memoriam, in multis etiam desideria videmus. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Que Manilium, ab iisque M. Quae duo sunt, unum facit. Qui si omnes veri erunt, ut Epicuri ratio docet, tum denique poterit aliquid cognosci et percipi. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Et nemo nimium beatus est; Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Nam cum Academicis incerta luctatio est, qui nihil affirmant et quasi desperata cognitione certi id sequi volunt, quodcumque veri simile videatur. Peccata paria.

Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.

Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Haec dicuntur fortasse ieiunius; Eaedem res maneant alio modo. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Nam quod ita positum est, quod dissolutum sit, id esse sine sensu, id eius modi est, ut non satis plane dicat quid sit dissolutum. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Bork Bork Sed ille, ut dixi, vitiose. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Cur deinde Metrodori liberos commendas? Tamen a proposito, inquam, aberramus. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Bork

Idem adhuc; Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Is enim, qui occultus et tectus dicitur, tantum abest ut se indicet, perficiet etiam ut dolere alterius improbe facto videatur.

1. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus.
2. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.
3. Haeret in salebra.
4. Si longus, levis;
5. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Hoc simile tandem est?

Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?

Primum divisit ineleganter;

Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.

Bork

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Stoicos roga.

Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.

Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia.

1. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
2. Bonum incolumis acies: misera caecitas.
3. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset.

At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. In schola desinis. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

• Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
• Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.

Ut ei, qui iucunde vixerit annos decem, si aeque vita
iucunda menstrua addatur, quia momentum aliquod habeat ad
iucundum accessio, bonum sit;

Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic
tandem requiris?

Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis?

Idem adhuc; Eaedem res maneant alio modo. Atque omnia quidem scire, cuiuscumque modi sint, cupere curiosorum, duci vero maiorum rerum contemplatione ad cupiditatem scientiae summorum virorum est putandum. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Qui est in parvis malis. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Haec dicuntur inconstantissime.

Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Nunc vides, quid faciat. Omnes, qui non sint sapientes, aeque miseros esse, sapientes omnes summe beatos, recte facta omnia aequalia, omnia peccata paria; Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Gerendus est mos, modo recte sentiat.

Utram tandem linguam nescio?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. An tu me de L. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Duo Reges: constructio interrete. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Quo igitur, inquit, modo? Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quae est igitur causa istarum angustiarum?

Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Tum ille: Ain tandem? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Age sane, inquam. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Murenam te accusante defenderem. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.

A keyboard input: ctrl+alt+del.